Η ερωτική ιστορία της Θεσσαλονίκης και οι πόρνες του Θερμαϊκού
Η πιο συνηθισμένη κοινοτοπία σε άρθρα, όταν ο λόγος έρχεται στη Θεσσαλονίκη, είναι το πόσο ερωτική είναι.
Φυσικά και είναι, αλλά ας μην γελιόμαστε. Πίσω από τη ρομαντική εξήγηση, ο μαγευτικός αέρας, το νερό, τα μύδια κρύβεται κι η ιστορική πραγματικότητα.
Η δική μας ιστορία, αυτή της ερωτικής Θεσσαλονίκης, ξεκινάει στα Οθωμανικά χρόνια, όταν πόρνες υψίστης γοητείας γέμισαν τα μπορντέλα, μετατρέποντας το λιμάνι σε κόμβο ηδονής.
Οι Οθωμανοί αξιωματούχοι είχαν τα μικρά ιδιωτικά τους χαρέμια, ενώ κάθε αξιοσέβαστος νεαρός Εβραίος της Σαλονίκης δεν μπορούσε να αρνηθεί την πρόσκληση κάποιου φίλου του να επισκεφθεί την αδελφή του.
Όσο για τους Έλληνες της πόλης.
Στα τέλη του 19ου αιώνα η περιοχή του αγοραίου έρωτα της Θεσσαλονίκης άρχισε να εντοπίζεται στα δυτικά της πόλης και κοντά στο λιμάνι.
Οι αφιερωμένες στη θεά του έρωτα περιοχές του Βαρδαρίου, όπως τα πολυτραγουδισμένα Λαδάδικα και η θρυλική Μπάρα, βρίσκονταν πάντα κοντά στο λιμάνι και στις δυτικές πύλες της Θεσσαλονίκης, για να εξυπηρετούν καλύτερα τους εισερχόμενους στην πόλη ταξιδιώτες.
Στα μπορντέλα αυτά έβρισκαν ως πρόσφατα καταφύγιο οι κουρασμένοι ταξιδιώτες, οι φαντάροι, οι ναυτικοί, οι έμποροι, οι βαριεστημένοι σύζυγοι και κάθε κατηγορίας εκπρόσωποι του αρσενικού φύλου. Με πρόσωπα φτιασιδωμένα από επιστρώματα φτηνών καλλυντικών, οι ιέρειες του έρωτα, γυμνές και με τα πόδια προκλητικά ανοιγμένα, καλούσαν τους βιαστικούς περαστικούς να γευτούν τον αγοραίο έρωτα.
Αλλά, ας μην πάμε τόσο πίσω στην ιστορία. Αν υπήρχαν τα Γκίνες το ’40, η Μπάρα η περίφημη συνοικία με τα κόκκινα φώτα θα κατείχε το ρεκόρ με τα περισσότερα μπορντέλα τη Ευρώπης!
Η οδός Ειρήνης έγινε το Κολωνάκι των μπορντέλων, με πολυτελέστατους οίκους ανοχής, αλλά όλο το παιχνίδι στο ένα τρίτο της τιμής κιόλας γινόταν στην Αφροδίτης, τη Βακχών και την Οδυσσέως. Ήταν κάτι ανάλογο με τις σημερινές VIP Escorts της Θεσσαλονίκης.
Η ιστορία της ιερόδουλης Αμαλίας
Η μαντάμ Ζιζέλ, η μαντάμ Κλεοπάτρα κι η μαντάμ Δεδέ άφησαν εποχή, αλλά η κορυφαία πόρνη, αυτή που ακόμα τη μνημονεύουν τα γερόντια που κάποτε έχασαν την παρθενιά τους στα κάλλη της, ήταν η Αμαλία.
Για την Αμαλία έχουν ειπωθεί ότι είχε ψύχωση με την καθαριότητα και τους έβαζε να καθαρίζουν, πρώτα, το μόριό τους με ένα μεγάλο λάστιχο. Ναι, καλά ακούσατε.
Έκανε τον καλύτερο έρωτα που έχει συναντήσει ποτέ. Μακάρι να μάθαινε και στις καινούριες τα κόλπα της.
Οι οικογενειάρχες της περιοχής έχουν άλλα να θυμούνται.
Θέλοντας να προστατέψουν τα παιδιά του από τα κύματα των ξαναμμένων που αποβιβάζονταν στα μπορντέλα, μια ανάσα από το σπίτι του.
Παίρνανε μεγάλους καμβάδες, καφάσια ή χαρτόνια και γράφανε επάνω προσοχή, οικογένεια με παιδιά. Το πορνείο είναι δίπλα.
Η Αμαλία πέθανε πριν λίγα χρόνια, αναγκασμένη να δουλεύει ως οικιακή βοηθός σε σπίτι γνωστού ψυχίατρου, καθώς οι πόρνες δεν έχουν σύνταξη.
Αμαλία το πιο ανεπιθύμητο όνομα στη Θεσσαλονίκη
Στη Θεσσαλονίκη εκείνης της εποχής το όνομα Αμαλία είχε αποκτήσει τόσο κακή φήμη που κανένας δεν βάφτιζε την κόρη του Αμαλία.
Αυτό γινόταν γιατί το όνομα Αμαλία είχε ταυτιστεί με την πασίγνωστη πόρνη Αμαλία και είτε έλεγες Αμαλία, είτε έλεγες πόρνη ήταν η ίδια έννοια.
Άμα κατά λάθος κάποιος νονός βάφτιζε το κορίτσι Αμαλία, οι γονείς τους τους άλλαζαν τα ονόματα και τους φώναζαν Λία ή Λίτσα ή οποιοδήποτε άλλο όνομα.
Άμα μαθευόταν το βαφτιστικό όνομα, γινόσουν αμέσως το επίκεντρο του πειραγμάτων από όλη την πόλη της Θεσσαλονίκης.
Δείτε περισσότερα για τις escorts στη Θεσσαλονίκη:
- Οι πόρνες της Θεσσαλονίκης το 19ο αιώνα
- ESCORTS THESSALONIKI
- Η Θεσσαλονίκη είναι η πιο ερωτική πόλη της Ελλάδος!
Ωραίο άρθρο τι κρίμα τόσο όμορφο όνομα με τόση ιστορία να μην μπορεί να το πει κανείs εκείνη την εποχή.Ορισμένα «σπίτια» είχαν μια απλή και σχεδόν οικογενειακή ατμόσφαιρα, ενώ οι πόρνες προέρχονταν απ’ όλα τα μέρη της Ελλάδας και της Κύπρου, ανάμεσά τους και αρκετές ντόπιες Θεσσαλονικιές (Ελληνίδες, Εβραίες και Μουσουλμάνες). Μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου παρέμειναν στη Μπάρα γύρω στις 1.000 πόρνες, που εξυπηρετούσαν στα μικρά δωματιάκια τους φαντάρους, εμπόρους αλλά και αγρότες της Μακεδονίας. Όμως ο αριθμός τους έφθινε σταδιακα.
Στη οδό Αφροδίτης, τα πορνεία-καμαρούλες ήταν κοντά το ένα στο άλλο. Σχεδόν όλα μονοόροφα.
Εκεί, οι περισσότερες πόρνες είχαν και το νοικοκυριό τους.Κάποια καμαράκια είχαν επιπλέον μια μικρή κουζίνα, ή ένα ακόμη μικρό δωμάτιο. Στην πόρτα του κάθε «ατομικού» πορνείου καθόταν η μία και μοναδική εργάτρια του σ3ξ. Όταν η κοπέλα είχε πελάτη, τραβούσε την πόρτα. Θραύση έκαναν Ουγγαρέζες και Πολωνές πόρνες. Υψηλού επιπέδου ήταν επίσης οι Σμυρνιές και οι Βολιώτισσες.
Σχεδόν τα μισά λεφτά, από ότι πλήρωναν στα δύο πολυόροφα «σπίτια» της οδού Ειρήνης. Εκεί, για να καταλήξουν στο κρεβάτι κάποια κοπέλας που νοίκιαζε δωμάτιο, περνούσαν πρώτα από τη διευθύντρια του οίκου! Παρών, φυσικά, στο χώρο και ο μπράβος. Την περιθωριακή περιοχή πλαισίωναν καφενέδες, ταβερνάκια και τεκέδες.Άλλεs εποχέs καλέs κακέs αυτοί που ζούσαν τότε ξέρουν καλύτερα.